Η μοναδική μέρα, που ξυπνάμε νωρίς.
Γιατί φεύγουμε για κρουαζιέρα στη θάλασσα του Μαρμαρά!
Ολόκληρη η Τρίτη είναι αφιερωμένη στα Πριγκιπόνησα!
Φεύγουμε από το ξενοδοχείο μας, κατεβαίνουμε την Istiklal, τον Γαλατά και παίρνουμε το πλοίο για Adalar (Princess Islands, δηλαδή Πριγκηπόνησα).
1,5 ώρα και κάτι ψιλά, 4 στάσεις με ρετρό καραβάκι, σε στιλ “Ευτυχισμένο το 1964!”
Τελικός προορισμός η Πρίγκηπος ( Büyükada )!
Περνάμε από την Πρώτη (Kinaliada), το πιο κοντινό νησάκι του συμπλέγματος.
Ακολουθεί η ονειρική Αντιγόνη (Burgazada), το ησυχαστήριο, το παραθεριστικό θέρετρο, με τους κρυφούς όρμους και τα καταπράσινα πεύκα, που γέρνουν μέχρι τη θάλασσα.
Και ξεπροβάλει και η ιστορική Χάλκη (Heybeliada), με την περίφημη Ιερά Θεολογική Σχολή της, την κύρια σχολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το ένα νησάκι μετά το άλλο.
Η γενική εικόνα σε παραπέμπει κατευθείαν στα νησιά του Αργοσαρωνικού. Μοιάζουν αρκετά με τα Πριγκηπόνησα.
Πράσινο τοπίο, μικροί κολπίσκοι κι ήρεμη ατμόσφαιρα.
Και πριν το καταλάβουμε, οι γλάροι μας οδήγησαν στην αρχοντική Πρίγκηπο (Büyükada) ,στο μεγάλο νησί του αρχιπελάγους.
Εδώ κατεβαίνουμε!
Όπως και σχεδόν όλοι.
Στα νησιά απαγορεύονται τ’ αυτοκίνητα.
Συναντάμε αμέτρητα τουριστικά μαγαζάκια, καφέ και ταξιδιώτες, που ψάχνουν στο GPS του κινητού ή ρωτούν προς τα πού βρίσκεται ο Άγιος Γεώργιος ο Κουδουνάς, το βασικό αξιοθέατο του νησιού. Εκεί θα βρεθούμε κι εμείς αργότερα, αλλά πρώτα θα περπατήσουμε το νησί.
Κοίτα ομορφιά! Κοίτα!
Στο δρόμο με τα παλιά ρωμαίικα αρχοντικά, αντικρίζουμε μερικά από τα πιο εντυπωσιακά σπίτια, που έχουμε δει ποτέ.
Δε θα χορταίνεις, να κοιτάζεις, να φαντάζεσαι, να φωτογραφίζεις.
Εδώ περνούσαν τα καλοκαίρια τους οι Κωνσταντινουπολίτες.
Εδώ έχτιζαν τα αρχιτεκτονικά τους αριστουργήματα.
Εδώ έμειναν η νοσταλγία κι ένας βαθύς πόνος στο στήθος, να κατοικούν στα ερείπια.
Οι γραφικοί δρόμοι με τα παλιά αρχοντικά θα σου ξυπνήσουν εκείνα τα συναισθήματα που επισκέφθηκαν απρόσκλητα την καρδιά σου και στο Φανάρι. Εκείνα τα επίμονα τσιμπήματα, που δεν μπορείς να τα εξηγήσεις. Και δεν πρόκειται να το κάνεις, τουλάχιστον με λέξεις.
Θα χρειαστείς ένα 2ωρο, να περιπλανηθείς στους ομορφότερους δρόμους στην Πρίγκηπο.
Για φαγητό, μην κατέβεις στην προβλήτα, μαζί με τους υπόλοιπους τουρίστες. Ανέβα στον Άγιο Γεώργιο κι ανακάλυψε εκεί το ταβερνάκι με τη συγκλονιστική θέα προς τη θάλασσα του Μαρμαρά. Κάντο και θα με θυμηθείς!
Κι εμείς επιστρέφουμε στην Κωνσταντινούπολη.
Κι ο γυρισμός είναι μαγικός.
Είναι τέτοια τα χρώματα, που δεν ξέρω αν θέλω να φωτογραφίσω ή απλώς να το ζήσω.
Βγάζω μόνο μία φωτογραφία για το Welove2travel κι αμέσως μετά αφήνω την κάμερα και ζούμε την στιγμή.
P.S. Στα Πριγκηπόνησα αξίζει να πας, αν έχεις αρκετές μέρες στη διάθεσή σου, πάνω από 4-5. Θα σου φύγει μια ολόκληρη – και κοπιαστική- μέρα εκεί. Προτείνουμε, Άνοιξη και Καλοκαίρι, ν’ αποφεύγεις την κρουαζιέρα το Σαββατοκύριακο, θα συναντήσεις πολύ κόσμο, ειδικά στο πλοίο (δεν υπάρχουν αριθμημένες θέσεις στα πλοία της γραμμής, τους καλοκαιρινούς μήνες πρέπει να προλάβεις θέση. Δεν είναι κάτι δύσκολο –είμαστε μαθημένοι εμείς οι Έλληνες από τη… μάχη στα ελληνικά νησιά – αλλά έχε το στο πίσω μέρος του μυαλού σου).
