Την είχαμε απωθημένο τη Ρεντίνα.
Εκεί είχε το σπίτι της η γιαγιά της Σοφίας.
Παιδικές μνήμες και περιγραφές για το αρχοντικό χωριό, με τα πανέμορφα παλιά σπίτια και το μοναδικής ομορφιάς φυσικό περιβάλλον.
Ξεκινάμε απ’ την Ευρυτανία, απ’ το Κλαυσί.
Ανεβαίνουμε στο βουνό προς Φουρνά, προς Καρδίτσα.
Η διαδρομή ,μέσα στο ελατόδασος, είναι μία από τις πιο εντυπωσιακές που έχουμε συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια των ταξιδιών μας.
Γύρω στη 1,5 ώρα. Δε βιαζόμαστε, το βουνό έχει τους δικούς του χρόνους. Εδώ συναντιούνται Ευρυτανία, Καρδίτσα και Φθιώτιδα!
Πλησιάζουμε. Και ξαφνικά μπροστά μας, στα 900 μέτρα, ένα αεροπλάνο!
Αεροπλάνο και μνημείο για τους πεσόντες αεροπόρους, που κατάγονταν απ’ τη Ρεντίνα.
Κατηφορίζουμε και νάτη μπροστά μας η είσοδος του χωριού!
Καλώς ήρθαμε στο γραφικό κεφαλοχώρι, στη Νύμφη των Αγράφων, στη Ρεντίνα!
Πνιγμένη στο πράσινο.
Παραδοσιακός οικισμός, με σπίτια που το καθένα, σαν βούισμα κρυφό, έχει να σου εμπιστευτεί στ’ αφτί αμέτρητες ιστορίες.
Φτάνουμε στην πλακόστρωτη κεντρική πλατεία.
Κοίτα ομορφιά!
Ομορφιά μιας άλλης εποχής.
Το περίφημο Δημοτικό Σχολείο της ιστορικής Ρεντίνας – που στεγάζει και το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, αλλά κι ο Άγιος Γεώργιος, του βυζαντινού μεγαλείου της περιοχής.
Άρχισε να περπατάς το χωριό.
Μάζευε εικόνες.
Ελάχιστοι οι κάτοικοι.
Ευγενείς, φιλόξενοι.
Σαν να τους ξέρεις και να σε ξέρουν μια ζωή.
Κι όταν πεινάσεις, επιστρέφεις για τσιμπολόγημα στην πλατεία και πας ή στο «Γρέκι του Ραγιά» ή στην αγαπημένη μας «Αμαλία».
Αν ψάχνεις για αυθεντική ,ανόθευτη Ελλάδα, τότε θα την ερωτευτείς τη Ρεντίνα.
Φύση, Ιστορία, Γαλήνη.
Και μια βαθιά ανάσα.
Που, αλήθεια, τη χρειαζόσουν.
P.S. Στο χωριό θα βρεις έναν οικογενειακό ξενώνα, το Rentinia Inn. Την επόμενη φορά σίγουρα θα μείνουμε εκεί. Απλώς τώρα η Ρεντίνα είναι μία μόνο στάση σ’ ένα μεγάλο road trip, που κάνουμε στην Ευρυτανία.
Ρεντίνα 430 68
