Την ώρα που γράφω αυτό το άρθρο, ζηλεύω τον εαυτό μας(!?!), που φάγαμε εκεί, ζηλεύω εκείνους που τρώνε τώρα εκεί, γενικότερα ζηλεύω.
Πείνα, ζήλεια, φθόνος, όλα μαζί!
Αυτό θεραπεύεται μόνο με επιστροφή στο εκπληκτικό «Όπως Παλιά»!
Πέτρινο κτίσμα του 1935.
Εδώ, στα Μεσαία Τρίκαλα Κορινθίας, κάποτε βρισκόταν το ξενοδοχείο «Ζήρεια».
Τώρα τα 13 του δωμάτια κι οι υπόλοιποι χώροι, έγιναν το γαστρονομικό καμάρι της περιοχής, το κορυφαίο «Όπως Παλιά».
Εντυπωσιακή η διακόσμηση.
(κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου, πως έχει και prive, για σπέσιαλ περιπτώσεις).
Ο Άγγελος, ο ιδιοκτήτης του, έχει τρελό πάθος με τα local προϊόντα και τις παραδοσιακές συνταγές – με το σωστό μοντέρνο twist. Έχουμε και λέμε:
(Παίρνω βαθιά ανάσα και ξεκινάω. Και Πεινάω. Και ζηλεύω. Α, το ‘ παμε αυτό, ε;)
Σπιτική χορτόπιτα της μαμάς του Άγγελου.
Και νάτα τα μπιφτεκάκια, που ψήνονται στα κάρβουνα και δένονται με κόκκινη σάλτσα και σος γιαουρτιού.
Πικάντικη απλότητα.
Λαχταριστά αρνίσια παϊδάκια, με πατάτες βρασμένες σε ζωμό κότας- και μετά με πέρασμα απ’ το τηγάνι για να σε αποτελειώσουν…
Ωχ, αμάν!
Θεϊκό ριζότο, με κάστανα και μήλα της περιοχής, απάκι κορινθίας, τυρολουκουμά και δαμάσκηνα (ναι, πρέπει να το παραγγείλεις οπωσδήποτε!).
Και τώρα…
Το πιάτο όνειρο! (δικαίως best seller!).
Πουγκί με μπιφτέκι κόκορα, πιπεριά Φλωρίνης και γραβιέρα Ζήριεας, μέσα χωριάτικο χειροποίητο φύλλο, που ανοίγουν εκείνη την στιγμή.
Τόσο απλό πιάτο στην σύλληψη και τόσο εντυπωσιακό στη γεύση.
Αντέχεις κι άλλο;
Θ’ αντέξεις.
Κλείνουμε με σπιτική πορτοκαλόπιτα της μαμάς και κορμό,που ‘χει μέσα και… ρακόμελο!
Όλα δένουν άψογα και με το δικό τους κρασί – κόκκινο ημίγλυκο.
Ήταν εμπειρία αυτό το δείπνο.
Και θα επαναληφθεί.
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
P.S. Επιστρέφουμε ενθουσιασμένοι στο ξενοδοχείο μας. Κι αύριο θα βολτάρουμε σε χωριά της ορεινής Κορινθίας, στη Στυμφαλία και στη Λίμνη Δόξα.
Μεσαία Συνοικία Τρικάλων 204 00
