Τι μέρος είναι αυτό;
Τι μυστηριακό οροπέδιο;
Τι θρυλική λίμνη;
Και να πλησιάζεις εκεί, καθώς λιγοστεύει το φως της μέρας και οι σκιές να τονίζουν όλο αυτό το μυστήριο, που κρατά αιώνες ολόκληρους, χιλιάδες χρόνια πια.
Στυμφαλία Λίμνη!
Ναι, ένα από τα πιο ιδιαίτερα σκηνικά που έχεις συναντήσει.
Στα έλη της κατοικούσαν οι Στυμφαλίδες Όρνιθες, τις οποίες έδιωξε – σ’ έναν από τους άθλους του- ο Ηρακλής.
Στα λασπόνερά της υπάρχει ένα ψάρι, που ζει μόνο στη Στυμφαλία.
Η άσφαλτος περιμετρικά σε βγάζει πολύ κοντά στις όχθες της.
Όταν υποχωρεί το νερό, κατεβαίνεις και περπατάς, διασχίζεις τη λίμνη.
Μέχρι σχεδόν να νυχτώσει νιώθουμε όλη την ενέργεια αυτού του μυθικού τόπου.
Και παίρνουμε σιγά-σιγά τον δρόμο της επιστροφής.
Ήταν μια γεμάτη μέρα.
Με την Παναγιά του Βράχου, τον Φενεό και τη Γκούρα, τη Λίμνη Δόξα και τον Άγιο Γεώργιο.
Κι επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας, στα Τρίκαλα Κορινθίας.
Κι έχω κανονίσει να φάμε αγριογούρουνο, στο σωστό μέρος.
P.S. Στη Στυμφαλία υπάρχει το καλοφτιαγμένο Μουσείο Περιβάλλοντος. Αξίζει η επίσκεψη.
Στυμφαλία
Στυμφαλία 200 16
