Ξεκινάμε απ’ το ξενοδοχείο μας στην Πάργα και μέσα σ’ ένα τέταρτο αντικρίζουμε αυτήν την εικόνα και συνειδητοποιούμε πως σιγά-σιγά εισχωρούμε σ’ ένα απόκοσμο τοπίο, σε μια μυθική τοποθεσία.
Φτάνουμε στον πιο ιστορικό ποταμό του κόσμου, μαζί με τον Νείλο:
Στον Αχέροντα!
Το μυθικό ποτάμι της Ηπείρου διασχίζει Νομό Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης και μετά από σχεδόν 50 χιλιόμετρα εκβάλει σ’ αυτό το εδώ το ειδυλλιακό χωριό, που μόλις φτάσαμε, στην Αμμουδιά.
(Πάντως, μεταξύ μας, για Πύλη στον Κάτω Κόσμο είναι και πολύ κούκλα η Αμμουδιά…)
Μπουκάρουμε στη βάρκα.
Μας περιμένει ο…. Χάρος – ε, συγνώμη ο πιο cool καπετάνιος της πιάτσας ήθελα να πω: ο Χρήστος (μαζί με τον Θωμά)!
Μοδάτος ο Χάρος, ε; Και ξεκινά ένα μαγευτικό ταξίδι.
Επειδή βρισκόμαστε ακριβώς στο Δέλτα του Αχέροντα- στο σημείο που ο ποταμός αφήνεται γαλήνια στο Ιόνιο Πέλαγος – κάνουμε αρχή από την ανοιχτή θάλασσα, για να επιστρέψουμε σε λίγα λεπτά στο μυθικό ποτάμι της Ηπείρου.
Κι υπάρχει λόγος που το κάνουμε αυτό.
Ξαφνικά μπροστά μας απότομοι βράχοι, μέσα σε γαλανά κρυστάλλινα νερά. Είναι οι Σπηλιές της Περσεφόνης!
(Αν σε λένε Περσεφόνη, τη μαμά σου τη λένε Δήμητρα κι είναι θεά του Ολύμπου κι εσύ κάνεις συχνά γυμνή μπάνιο σ’ αυτούς εδώ τους βράχους, τότε έχει το νου σου, κορίτσι μου, κάπου τριγύρω παραμονεύει ο Άδης… Εγώ το ‘πα πάντως…).
Κι απ’ το κύμα της ανοιχτής θάλασσας, μέσα σε λίγες στιγμές έχουμε επιστρέψει στον (αιώνια) ατάραχο Αχέροντα.
Εδώ όλα αλλάζουν.
Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε (μάλλον να νιώθουμε) γιατί στην αρχαιότητα πίστευαν πως οι ψυχές διέσχιζαν το ποτάμι, με τη βάρκα του Χάροντα, για να καταλήξουν στο Βασίλειο του Άδη.
Αν μείνεις σιωπηλός, ακούς την πιο… αλλιώτικη σιωπή, που έχεις ακούσει ποτέ.
Τη διακόπτουν μόνο οι εξωτικοί ήχοι της εντυπωσιακής πανίδας του ποταμού. Αλκυόνες, Αηδόνια κι ερωδιοί πετούν τριγύρω μας, νεροχελώνες και βατράχια μας κοιτούν διακριτικά μέσα απ’ τα καταπράσινα νερά.
Αηδονοφωλιές – φτιαγμένες από άνθη ιτιάς- κρέμονται στα κλαδιά, που αγκαλιάζουν τον Αχέροντα.
Η απόλυτη γαλήνη.
Μιλάμε για κάτι μαγικό.
Μιλάμε για κάτι που αξίζει να ζήσει κανείς.
Η βαρκάδα κρατά περίπου 50 λεπτά.
Τα σκάφη είναι για κάθε ηλικία, δε νιώθεις φόβο, μόνο δέος για τη Φύση και τις εκπληκτικές μυθικές ιστορίες, που σου λέει συγχρόνως ο βαρκάρης.
Ο Γιώργος, ο πιο παλιός βαρκάρης (ο αυθεντικός Χάρος, όπως τον λένε οι ντόπιοι)Επιστρέφουμε ενθουσιασμένοι στην Αμμουδιά και φεύγουμε κατευθείαν για το γειτονικό Νεκρομαντείο (5 χιλιόμετρα απόσταση) – εκεί που όπου συνεχίζεται η συναρπαστική ιστορία. Για να καταλήξουμε στην συνέχεια στις απαράμιλλής ομορφιάς Πηγές του Αχέροντα.
P.S. Δηλαδή, μετά από μια τέτοια μέρα, είναι δυνατόν να μην κλείσουμε με φρέσκο ψάρι, ουζάκι και σωστή παρέα σ’ αγαπημένο στέκι στην Αμμουδιά;
