Θέλουμε να ξεκουραστούμε, να γαληνέψει ο νους μας, να μην αγχωνόμαστε πια για τίποτα (ούτε που θα κολυμπήσουμε, ούτε που θα κλείσουμε φάμε, πως θα μετακινηθούμε, τι θα ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε…).
Θέλουμε ένα νησί, φτιαγμένο απ’ τα υλικά των καλοκαιριών μιας άλλης ξέγνοιαστης – χωρίς φόβους και στρες- εποχής!
Θέλουμε την Παραδεισένια Κίμωλο!
Ένα σύνθημα, που όλους μας ενώνει... Ανάμεσα στη Μήλο (μοιάζουν σαν «ένα» τα δυο νησιά) και στη Σίφνο (1 ώρα με το γρήγορο πλοίο – 2,5 με το αργό).
Μας υποδέχεται η Ψάθη, το μικρό, ήσυχο λιμανάκι του νησιού.
Στην Ψάθη πίνεις χαλαρός τον καφέ σου, τρως το κατιτίς σου πάνω στο κύμα, ρίχνεις μιας πρώτη βουτιά- έτσι, για να φύγει η… «κάψα» της πόλης.
Η πρώτη Ανοιχτή Βιβλιοθήκη του νησιού για πάρτη σου. Θα βρεις κι άλλες...
Πρώτο ουζάκι της ημέρας.Θ' ακολουθήσουν κι άλλα...Μόνο 1 χιλιόμετρο απόσταση, πάνω στον λόφο, βρίσκεται η πρωτεύουσα, το Χωριό!
Χωριό μου, Χωριουδάκι μου!(Ναι, σωστά το πρόσεξες… Η Κίμωλος δεν έχει Χώρα, έχει Χωριό! Έτσι το λένε οι ντόπιοι, έτσι θ’ αρχίσεις αμέσως να το λες κι εσύ!).
Αφήνουμε τ’ όχημά μας (έχει και δημοτικό parking) κι αρχίζουμε τις βόλτες.
Καλώς τονα, τον... πέρδικα
Μην περιμένεις να μοιάζει μ’ άλλες πολυφωτογραφημένες και κοσμοπολίτικες πρωτεύουσες νησιών (δεν παραπέμπει στη Χώρα της Φολεγάνδου ή την Απολλωνία της Σίφνου).
Εδώ έχουμε άλλο σκηνικό.
(μάλλον μας θύμισε την άλλη μας αγάπη, τη Σίκινο)
Για που το ΄βαλες, Βίρνα; 
ο Ναός του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου (17ος αιώνας μ.Χ)Tο Χωριό είναι οι πολύχρωμες γειτονιές του, οι νοικοκυρεμένες γωνιές, οι γιαγιάδες κι οι παππούδες που στήνουν «ρούγα» στο πεζοδρόμιο, τα παιδιά που παίζουν αμέριμνα μέχρι το βράδυ, τα μικρά κουκλίστικα παραδοσιακά μαγαζάκια, τα καφενεία, η κιμωλιάτικη κουζίνα που ευωδιάζει σε κάθε δρόμο, η αυθεντική κυκλαδίτικη γοητεία.
Τι ωραίοι άνθρωποι! Γίναμε κολλητοί μέσα σ' ένα λεπτό! 
Δεν υπάρχει μία κεντρική πλατεία, αλλά αρκετές πιο μικρές, που σου αποκαλύπτονται ξαφνικά.
Εδώ θα βρεις κι υπέροχα στέκια για local φαγητό και ποτό.
Εκείνα τα επόμενα ουζάκια, που λέγαμε... 
Φυσικά, αμέσως θα καταλάβεις και την κουλτούρα αυτού του τόπου.
Εδώ βρίσκονται διάσπαρτες ( τέσσερις στο Χωριό κι άλλες τόσες σε παραλίες του νησιού) οι Ανοιχτές Δανειστικές Βιβλιοθήκες! Χωρίς διαδικασίες, δανείζεσαι το βιβλίο που θέλεις- είτε είσαι μόνιμος κάτοικος, είτε επισκέπτης! Και το επιστρέφεις (και ναι, τα επιστρέφουν όλοι!).
Η εμπνευσμένη πρωτοβουλία των δραστήριων κατοίκων του νησιού (Δες τι ωραία πράγματα κάνουν οι εκπληκτικοί «Κιμωλίστες»– η εθελοντική ομάδα της Κιμώλου- με μονοπάτια, με θερινό σινεμά στο Κάστρο, με την Ανοιχτή Βιβλιοθήκη κτλ. Μπράβο τους!).
Kimolistes for the win λέμε!
Πριν το καταλάβεις, έχεις φτάσει στο Κάστρο.
Δεν είναι όπως τα Κάστρα σε άλλα νησιά, εδώ δεν χρειάζεται ν’ ανέβεις εκατοντάδες σκαλιά, ν’ αναρριχηθείς στην κορυφή ενός απόκρημνου λόφου. Εδώ, το μεσαιωνικό Κάστρο (του 14ου ή 16ου αιώνα μ.Χ) βρίσκεται δίπλα στα καφενεδάκια, στην καρδιά του Χωριού.
Δώσε χρόνο, να περπατήσεις τη γειτονιά του Κάστρου!
Ωραίο spot γι' απογευματινό καφέ...
Μη δει Κάστρο... αμέσως εμφανίζεται η Πριγκίπισσα Σοφούλα...Περνάμε τη μία από τις δύο Πύλες.
Το Έξω Κάστρο αποτελείται από μια σειρά πέτρινων σπιτιών (από τη σκληρή σιδηρόπετρα της περιοχής),που οι οχυρωμένοι τοίχοι τους λειτουργούσαν κι ως τείχη του Κάστρου.
Το Μέσα Κάστρο είναι πια ερειπωμένο.
Σ’ ένα αναπαλαιωμένο σπίτι του οχυρωμένου μεσαιωνικού οικισμού, βρίσκεται σήμερα η «Αρζαντιέρα», ένα κουκλίστικο μαγαζί (στην ουσία, δύο μαγαζιά, το ένα απέναντι από το άλλο) που σίγουρα θα επισκεφθείς- υπάρχει αντίστοιχο και στην Αίγινα και στη Σίφνο.
Η Αρζαντιέρα βρίσκεται στο περίφημο δρομάκι της Αγοράς (εδώ σίγουρα θα βγάλεις φωτογραφίες!), στην Κάτω Πόρτα του Κάστρου.
Το παραδοσιακό παιχνίδι της Κιμώλου, το τενεκεδένιο καραβάκι.
Ενθουσιασμένη, όπως καταλαβαίνετε, απ' την Αρζαντιέρα η Σοφία...
(«Αρζαντιέρα», δηλαδή Ασημένια, έλεγαν την Κίμωλο οι πειρατές κι οι ναυτικοί της Ενετοκρατίας, λόγω των ασημόλευκων βράχων, που αντίκριζαν στο λιμάνι).
Γεια σου κι εσένα, καπετάν Πετρή!P.S. Εκτός από τις εκπληκτικές παραλίες που βρίσκονται κοντά στο Χωριό, πετάγεσαι οπωσδήποτε (10 λεπτά περπάτημα ή 3 λεπτά με το scooter μας) στην εντυπωσιακή Γούπα -Κάρα, σ’ ένα από τα ομορφότερα σημεία των Κυκλάδων. Φυσικά, απ’ το λιμάνι, μπορείς να πάρεις το καραβάκι για κρουαζιέρα σε Μήλο και Πολύαιγο (εδώ θα δεις μερικά απ’ τα πιο κρυστάλλινα νερά ever!) ή να ρωτήσεις τους ντόπιους για το μονοπάτι που οδηγεί στο Σκιάδι (στο πέτρινο μανιτάρι, στο γεωλογικό μνημείο, που δεσπόζει στο κέντρο του νησιού). Αν αποφασίσεις να πας στο Σκιάδι προετοιμάσου κατάλληλα και βρες τη σωστή μέρα για τη διαδρομή – με τίποτα, σε μέρα με υψηλή θερμοκρασία.
